In de nasleep van de discussie over de Vlaamse canon is reeds bij herhaling opgemerkt dat de Slag der Gulden Sporen (SGS) in de reële geschiedenis niet de rol had die aan haar wordt toegekend in de Vlaamse “roman national”.
Recent legde een historicus uit dat deze Slag niet bruikbaar was voor het Vlaams nationalisme omdat de overwinnaars bij deze veldslag (de Vlamingen) ook Frans spraken, evenzeer als diegenen die verslagen waren (de getrouwen van de koning van Frankrijk).
Een andere historicus corrigeerde de eerste en wees er op dat de overwinnaars wel degelijk Vlaams spraken maar dat de Frans-sprekende Vlamingen (de adel) meevochten aan de kant van de koning van Frankrijk en dus bij het verliezende kamp behoorden.
Nog een andere historicus wees er op dat de SGS dus zeker niet als een Vlaamse strijd kan voorgesteld worden omdat het eerder een sociale strijd was, een strijd van de adel tegen de opkomende stedelijke burgerij.
Waarbij ik mij dan de bedenking maak dat de sociale strijd in 1302 reeds samenvalt met de nationale strijd zoals ook in de beginjaren van België. In beide periodes “collaboreert” de Vlaamse elite met de Franstalige elite. Pas met de echte democratisering snapt de Vlaamse elite dat ze de kant moet kiezen van de Vlamingen en Vlaams moet spreken.
Dit lijkt mij toch een interessante discussie om in een canon op te nemen.
